คติความเชื่อของชายไทยแต่โบราณ ยามถึงคราวต้องรบทัพจับศึก ต่างเชื่อกันว่า หากขอเศษชายผ้าถุงแม่ หรือขอชานหมากของพ่อ เป็นเครื่องรางชั้นยอด เพราะถือเป็นตัวแทนความรักอันบริสุทธิ์ของพ่อแม่ เมื่อลูกระลึกถึงก็เป็นความดีงาม ในความกตัญญูในใจลูกเอง เมื่อคุณธรรมต่อคุณธรรมมาบรรจบกัน สิ่งเหล่านี้จึงเป็นของศักดิ์สิทธิ์ได้โดยไม่ต้องปลุกเสก

(พระอาจารย์ศิริพงศ์ ครุพันธ์กิจ ผู้เล่าเรื่องผ้าถุงแม่)

            แม้ทุกวันนี้ ทหารไทยยามออกรบ หรือแม้แต่เดินทางไกล ประกอบอาชีพอื่นใดก็ตาม เครื่องรางผ้าถุงแม่ ก็ยังเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ เป็นเรื่องที่สร้างปาฏิหาริย์ให้เกิดขึ้นได้จริงเสมอ ดังเช่นเรื่องที่พ่อครูศิริพงษ คุรุพันธกิจ เล่าไว้เมื่อปี 2553 ความว่า



          เราพร่ำสอนลูกทุกคนเสมอให้กระทำกตเวทิตาแก่พระในบ้านให้มากๆ เราเตือนลูกทุกคนให้หยุดแสวงหาพระดีอาจารย์ขลังนอกบ้านเพราะพระที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด สูงที่สุดมีพรอันเป็นมงคลที่ประสาทครั้งใด ก็นำความสำเร็จสมปรารถนาอย่างมั่นคงให้ลูกทุกคนโดยมิได้หวังลาภสักการะ สินจ้าง รางวัล จากผู้บูชาคือลูกเลย ใจของพ่อใจของแม่มีแต่ตั้งความหวังให้ลูกมีความสุขความสำเร็จในการดำเนินชีวิต

            วันนี้เราขอนำตัวอย่างผู้บูชาพ่อบูชาแม่แล้วประสบความเจริญรุ่งเรืองไม่เคยพบอุปสรรคในการดำเนินชีวิต ประกอบอาชีพด้วยตัวคนเดียวพลัดบ้านพลัดเมืองไปอยู่ต่างแดน แต่ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นประสบพบสังคมที่ดีมีหมู่มิตรให้การสนับสนุนช่วยเหลือ

            เมื่อประมาณ ๖ ปีที่แล้ว เรามีโอกาสพบเด็กหนุ่มคนหนึ่งจบการศึกษาปริญญาตรีเอกบรรณรักษ์ เป็นเด็กที่มีอัธยาศัยดีเป็นที่รักของผู้ร่วมงาน หนุ่มนายนี้มีครอบครัวเป็นหลักฐาน ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน จนได้เลื่อนขั้นเป็นหน้าห้องของปลัดกระทรวง มีนิสัยขยันหาขยันเก็บ วันหยุดก็จะไปเปิดท้ายรถขายของ วันหนึ่งเบื่อชีวิตข้าราชการต้องการทำงานอิสระเพราะชอบค้าขายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอดีมีผู้มาติดต่อให้ไปเป็นผู้จัดการร้านอาหารไทยที่ต่างประเทศ หนุ่มรายนี้ตัดสินใจลาออกจากราชการทันที

(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

ก่อนออกเดินทางเขาเข้าไปกราบแม่ขอให้แม่อวยพรให้ประสบความสำเร็จ เขาออกปากขอชายผ้าถุงแม่ไปเป็นวัตถุมงคลที่ระลึกแล้วฉีกชายผ้าของแม่ติดตัวไป เขาทำหน้าที่ผู้จัดการร้านอาหารได้ปีเศษมีคนบอกขายกิจการร้านอาหารไทยให้ เขาตกลงซื้อทันทีด้วยความขยันวางแผนการจัดการเป็น เขาลงมือทำเองทุกอย่าง จ่ายวัตถุดิบเอง ปรุงอาหารเอง อบรมกิริยามารยาทพนักงานต้อนรับในร้านด้วยตนเอง เขาประสบความสำเร็จเพียงเวลา ๓ ปี เขาสามารถส่งเงินมาดูแลแม่ รักษาภรรยาที่ป่วยด้วยโรคร้าย ส่งเงินให้แม่ซื้อที่ดินพร้อมปลูกบ้านหลังงามที่เมืองไทยได้ ซื้อบ้านที่อเมริกาได้อีก ๑ หลัง ปัจจุบันภรรยาที่เมืองไทยเสียชีวิตด้วยโรคร้ายเขามีภรรยาใหม่ที่ต่างแดน อาชีพภรรยาก็มั่นคง เขาได้รับสิทธิ์เป็นคนอเมริกันอย่างง่ายดาย ไม่ต้องจ้างใครรับรอง ไม่ต้องอยู่อย่างหลบเลี่ยง จะคิดทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ แม่ที่อยู่เมืองไทยก็มีความสุขจากการส่งเสียดูแลเป็นอย่างดีจากเขา

            เขาโทรหาเพื่อนสนิทมิตรสหายที่เมืองไทยเป็นประจำ เพื่อนทุกคนถามว่า เฮ้ย ... แกทำอะไรไว้วะ มีพระดีของดีอะไร เขาตอบว่าไม่มีเขาไม่เคยทำบุญหรือประกอบกองการกุศลใด เขาคิดถึงแต่แม่คนเดียวเพราะพ่อเสียไปนานแล้ว ทุกครั้งที่เขาจะลงมือกระทำสิ่งใดเขานึกถึงแต่แม่ขอให้แม่ช่วยผมด้วย เขาส่งเงินให้แม่ทุกเดือนแล้วแต่แม่จะใช้จ่ายอะไรขาดอะไรให้บอกได้ทันทีเขาไม่เคยขัด แม่ผู้รับเงินแทนคุณจากลูกทำบุญตักบาตรสร้างกองการกุศลให้ลูกทุกวันและมักจะโทรศัพท์ถึงลูกบอกลูกว่าแม่ทำบุญตักบาตรไหว้พระ อธิษฐานให้หนูเจริญรุ่งเรืองประสบความสำเร็จ แม่อธิษฐานให้พรลูกทุกๆ วันเลยนะ ให้ลูกเจริญๆ ประสบความสำเร็จเป็นที่เมตตารักใคร่ของคนทั่วไปปราศจากอุปสรรคภยันตรายนะลูก

            เพื่อนๆ พี่ๆ ที่ฟังเรื่องราวจากปากหนุ่มนายนี้ต่างโจษจันยกย่องสรรเสริญหนุ่มผู้กตัญญูบูชาพระที่ถูกองค์คนนี้กันทั่วกรมศิลปากร อย่างนี้แหละที่เขาเรียกว่า "ตั้งดีพลีถูกองค์" จึงประสบความสำเร็จ

            ที่เรายกตัวอย่างเรื่องนี้ให้ฟังเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่า เทพเจ้าแห่งความสำเร็จของทุกคนอยู่ในบ้านเป็นมนุษย์เดินดินกินข้าวธรรมดานี่เอง ไม่ใช่เทพเทวดาที่ล่องลอยอยู่บนฟ้าบนอากาศที่มองไม่เห็นตัวตน ลูกทั้งหลายที่ยังมีพระพ่อพระแม่อยู่ในบ้านรีบกระทำการบูชาท่านเสียแต่วันนี้ด้วยอาหารกายอาหารใจ ให้ท่านสุขกายสบายใจด้วยการกระทำของตนแล้วสิ่งที่นึกไม่ถึงว่าจะสำเร็จอย่างง่ายดายจะบังเกิดขึ้นกับตนเอง

            สิ่งที่น่าคิดแม่ของหนุ่มรายนี้เป็นแม่ตัวอย่างที่ประเสริฐที่มีแต่พรออกจากปากแม่สู่ลูก ผิดกับแม่สลัมแม่ใจแตก แม่ที่ปากร้ายวันๆ เอาแต่ก่นด่าลูก ให้มันไปตายโหงตายห่า อ้ายลูกเหี้ย อ้ายลูกฉิบหายสร้างแต่ความเดือดร้อน ก็เพราะสังคมโลกยังมีแม่ที่ไร้การอบรมจริยาขาดความรักที่กลั่นออกจากใจสังคมจึงมีแต่ลูกติดยา ลูกอันธพาล ลูกฉกชิงวิ่งราว ลูกปล้นจี้ข่มขืน ท่านผู้อ่านแยกแยะ ผิดถูกชั่วดีเอาเองก็แล้วกันว่าจะเป็นแม่และลูกประเภทไหน

            ขอแถมหน่อย ชายผ้าถุงแม่ที่หนุ่มผู้บูชาดีพลีถูกแล้วประสบความสำเร็จนำไปนั้นเขานำไปถักเป็นเปียแล้วสอดไว้ในปลอกหมอนที่ใช้หนุนนอนทุกวันและสิ่งที่หนุ่มนายนี้ภูมิใจที่สุดคือ ตัวของเขาเป็นคนไทยที่มีลูกจ้างในร้านทั้งหมดเป็นฝรั่ง ผิดกับนักขุดทองต่างแดนหลายๆ คน ที่ต้องเป็นขี้ข้ารับใช้ฝรั่งแต่เขาเป็นนายฝรั่ง หนุ่มนายนี้ไม่เคยขาดทุนกับการค้าไม่ว่าหิมะจะถล่ม ฝนจะตกน้ำจะท่วม ร้านเขาขายดิบขายดีด้วยพรของเทพเจ้าแห่งความสำเร็จคือ "แม่" ที่ส่งพรถึงเขาทุกเมื่อเชื่อวัน ณ รัฐเคนตั้กกี้

            สิ่งหนึ่งที่หนุ่มคนนี้ทำไม่เคยขาดเลยตั้งแต่ทำงานได้เงินเดือนเป็นของตัวเอง เมื่อครบรอบวันเกิดเขาจะซื้อของขวัญไปกราบที่ตักแม่ พร้อมถามแม่ว่าแม่จำได้หรือเปล่าว่าวันนี้วันอะไร วันนี้เป็นวันที่แม่เจ็บปวดที่สุด ที่แม่ได้ให้ชีวิตนี้แก่ลูก


สวัสดี โชคดีจริงนะพ่อคุณ

ศิริพงศ์ ครุพันธ์กิจ
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓



อีกเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องของ สารวัตรโต พ.ต.อ.(พิเศษ) พีระ บุญเลี้ยง กับเรื่องเล่า "ปาฏิหาริย์แห่ง ชายผ้าถุงแม่"  เคยเล่าเรื่องราวให้ฟังผ่านสื่อ "คมชัดลึก" ว่า



(พ.ต.อ.(พิเศษ) พีระ บุญเลี้ยง)

ในสมัยที่อาสาสมัครลงไปปฏิบัติหน้าที่ใน อ.ยะหา จ.ยะลา เมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๔ ระหว่างออกปฏิบัติหน้าที่เข้าแผน ถูกซุ่มยิงประมาณตอนทุ่มเศษๆ กระสุนปืนเอ็ม ๑๖ ฝังหัวกะโหลก คิ้วขาด จากนั้นก็ถูกส่งมารักษาตัวที่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้าฯ กทม. ประมาณ ๖ เดือน จึงหายเกือบเป็นปกติ เพราะกระสุนปืนยังไม่ได้ถูกผ่าออก จากนั้นก็ถูกย้ายให้มาประจำการที่ กทม. ให้หลังจากนั้นอีกประมาณ ๕ ปี กระสุนปืนที่ค้างในกะโหลกจึงถูกขับออกจากร่างกายโดยธรรมชาติ

                ด้วยเหตุที่เป็นนักเรียนนายร้อยจบใหม่ ผู้ใหญ่ก็ไม่รู้จัก รวมทั้งไม่รู้จักใครในวงการพระเครื่อง เรื่องเครื่องรางของขลังและพระเครื่องดีๆ ที่เขาว่าคงกระพันชาตรี เหนียว และแคล้วคลาดไม่ต้องพูดถึง เพราะไม่มีใครให้ และไม่รู้จะหามาจากที่ไหน  แต่มีเรื่องเล่าของทหารและรุ่นพี่ๆ เรื่องปาฏิหาริย์แห่งชายผ้าถุงแม่ว่า เครื่องรางที่ดีที่สุด คือ ชายผ้าถุงของแม่ ที่เข้มขลังโดยไม่ต้องปลุกเสก



 “เครื่องรางที่ดีที่สุดคือ ชายผ้าถุงของแม่ที่เข้มขลังโดยไม่ต้องปลุกเสก ก่อนที่จะลงไปปฏิบัติหน้าที่ได้ไปกราบลาขอพรรวมทั้งขอชายผ้าถุงของท่าน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าชายผ้าถุงของแม่แสดงปาฏิหาริย์จริงๆ”

           

            อย่างไรก็ตาม จากการที่เคยบวชพระและฝึกปฏิบัติธรรมมาถึง ๓ ครั้ง โดยครั้งแรกบวชก่อนเป็นตำรวจ ครั้งที่ ๒ บวชเมื่อประมาณ พ.ศ.๒๕๓๐ ช่วงที่ทำงานหนักๆ และครั้งที่ ๓ บวชเมื่อ พ.ศ.๒๕๕๑  ซึ่งมีอยู่สิ่งหนึ่งที่สารวัตรโตยึดปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ คือ สวดมนต์นั่งสมาธิก่อนนอนทุกคืน และเมื่อตื่นนอนตอนเช้าจะสวดมนต์อีกครั้งหนึ่งก่อนออกปฏิบัติหน้าที่ ทั้งนี้ สารวัตรโตจะบอกเพื่อนตำรวจที่อยู่ในพื้นที่อย่างสม่ำเสมอว่า

  “มีสติ ก็มีลมหายใจ หมดสติก็หมดลมหายใจ เสื้อเกราะและอาวุธปืนอาจจะป้องกันกายได้ แต่ที่ป้องทางกายและใจได้เป็นอย่างดีคือ สติ ส่วนพระเครื่องและเครื่องรางของขลังนั้นเป็นส่วนประกอบทำให้สติเรามั่นคงมากยิ่งขึ้น เพราะตราบใดที่สติเราหลุดออกไป สิ่งแรกที่จะดึงสติเรากลับมาคือ พระเครื่อง เครื่องรางของขลัง”

 “เครื่องรางที่ดีที่สุดคือ ชายผ้าถุงของแม่ที่เข้มขลังโดยไม่ต้องปลุกเสก ก่อนที่จะลงไปปฏิบัติหน้าที่ได้ไปกราบลาขอพรรวมทั้งขอชายผ้าถุงของท่าน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าชายผ้าถุงของแม่แสดงปาฏิหาริย์จริงๆ”

CR :